Amfitheater

In de oudheid
toneel van strijd
nu een arena van dichterlijke vrijheid
de pen en verf bleken machtiger dan het zwaard
"gelukkig zijn we door de eeuwen heen iets bedaard.."

We leven en leren
leren en leven
en ook al duurt deze reis maar voor even
proberen we onze voetafdruk te laten kleven.

Maar al dat is zal zijn
en al dat was worden vergeten
zoals de namen van al die bloeddorstige atleten
zo ook deze woorden.

Maar voor nu staan we hier
laten we ons bezinnen
over de helden en heldinnen
van een nieuwe tijdsgeest.

Zij strijden om zichzelf te mogen zijn
vandaag zetten we ze op een voetstuk
houden ze hier niet klein.

Verandering gaat met horten en stoten
laten we onze empathie vergroten.

Langzaam maar zeker
acceptatie tegemoet.
 

onderhevig ben ik gebleven

vloeide niet zoals de regen

al om wat ik vroeg niet gekregen

toch nu ervaar ik het als een zegen

want ik ging verder dan gedacht

het heeft me meer gebracht

nooit de pijn verzacht

is nu mijn kracht

© Sebastiaan Stroosnijder

Net als toen

zullen we haar weer vieren

door deze tijd

haar meer appreciëren

want niemand weet wat hij mist

tot het hem ontnomen is

niet fysiek belegerd

is dit mooie land

onzichtbaar waart hij voort

een gedeelde vijand

we worden in een greep gehouden

ons dagelijks leven beperkt

een nieuwe dag zal weer komen

waarin we dit samen hebben verwerkt

en net als toen

zullen we haar weer vieren

DE VRIJHEID